Wilgotne łąki i szuwary - zbiorowisko półnaturalnych łąk wykazujących sukcesję ekologiczną

Trasa „Cyranka”
Przystanek 13

Spoglądając w kierunku południowym, ku otwartym zbiorowiskom szuwarowych zarośli oraz półnaturalnych łąk, dostrzegamy pojawiające się łozowiska wierzby szarej oraz pojedyncze olsze czarne na tle drzewostanów parku pszczyńskiego. Ta mozaikowatość sąsiadujących ze sobą siedlisk stanowi tzw. strefę ekotonową, czyli strefę przejściową pomiędzy dwoma ekosystemami: leśnym i otwartej przestrzeni. Charakteryzuje się ona większym bogactwem występujących tu gatunków, ze względu na przemieszczanie się zwierząt pomiędzy tymi dwoma środowiskami. W związku z czym można tu spotkać bażanta, sarnę, dzika, kunę, czaplę siwą, zimorodka, myszołowa, puszczyka, a wiosną oraz jesienią odpoczywające na przelotach żurawie oraz gęsi. W zagajnikach olszy czarnej zauważyć można, choć prędzej ją usłyszymy – wilgę. Wieczorową porą oraz w nocy nad otwartą połacią łąk polują na owady nietoperze (których wydawane dźwięki o wysokich częstotliwościach mogą być słyszalne przez osoby o doskonałym słuchu). Gęstwiny roślin trawiastych upodobały sobie gryzonie, w tym mysz polna, na które poluje tuta m.in. bocian biały. Pobliże skarp rowów i kanałów oraz łozowiska wykorzystywane są jako miejsce zakładania gniazd z trzcin i traw karczownik ziemnowodny.

W przeszłości łąki te były koszone oraz poziom wody był na nich regulowany o czym świadczą zachowane pozostałości rowów i kanałów, które są także naniesione na starych mapach. Po zaprzestaniu uprawy, teren ten został przejęty przez siły Natury i pojawiły się takie gatunki roślin, jak: pokrzywa zwyczajna, ostrożeń błotny oraz wierzba szara i olsza czarna – ostatnie dwa gatunki zapewne w niedalekim czasie jeszcze bardziej rozrosną się na tym terenie. Bez ingerencji człowieka, obszar ten powróci do swojego dawnego, naturalnego kształtu z krzewami i drzewami w roli głównej, czyli ulegnie sukcesji wtórnej.

Wśród szuwarów trawiastych dominuje szuwar manny mielec, mniejsze płaty zajmuje zbiorowisko ze śmiałkiem darniowym oraz szuwar mozgi trzcinowatej trzciny pospolitej. Wśród pozostałych należy wymienić szuwar pałki szerokolistnej, sitowia leśnego, situ rozpierzchłego turzycy zaostrzonej, a także ziołorośla tojeści pospolitej.

Bażant

Ptak ten upodobał sobie otwarte tereny, jak łąki i pola, a sprowadzony został do naszego kraju z Azji w XVI wieku – wsiedlenie tego gatunku do środowiska geograficznie obcego (introdukcja) po raz pierwszy miało miejsce na Śląsku. Bażant od początku był wykorzystywany do polowań i właśnie sprowadzony został jako zwierzyna łowna i do dzisiaj ma taki charakter. Na przestrzeni lat wielu możnowładców posiadało swoje bażantarnie i taka też istniała na ziemi pszczyńskiej – właścicielami byli pszczyńscy książęta Anhalt Cöethen-Pless oraz ich następcy, rodzina Hochberg von Pless. U tego gatunku występuje wyraźny dymorfizm płciowy, koguty są w większości ubarwione w miedzianoczerwone odcienie, dodatkowo opalizujące, natomiast kury są brązowoszare, co ma pomóc w kamuflaży w trakcie wysiadywania oraz lęgów. Nocują zazwyczaj na drzewach lub w gęstej roślinności.
Sprawdź też
Trasa "Tropem Żubra"
Skip to content