Lasy gospodarcze kształtowane są w oparciu o systematycznie wykonywane zabiegi hodowlane od chwili odnowienia aż do użytkowania rębnego. Zakres zadań spełnianych przez cięcia pielęgnacyjne w drzewostanie ma na celu uregulowanie zagęszczenia drzew wraz z regulacją ich składu gatunkowego, popieranie najbardziej wartościowych gatunków w drzewostanie oraz polepszenie stanu sanitarnego i jednocześnie biologicznej odporności lasu.
Pierwszym zabiegiem pielęgnacyjnym jaki jest wykonywany w lasach gospodarczych są czyszczenia. Wykonuje się je w pierwszych fazach rozwojowych drzewostanu, jakimi są uprawy i młodnik.
Trzebieże to rodzaj cięć pielęgnacyjnych w drzewostanie, mających za zadanie usuwanie z niego niepożądanych, a popieranie w rozwoju osobników o najlepszej jakości. Kiedy drzewostan osiągnie okres dojrzałości, wówczas proces wydzielania się drzew (naturalny proces obumierania) osiąga poziom większy niż przyrostu. Leśnicy w tym okresie stosują zabiegi gospodarcze zwane cięciami rębnymi. W zależności od gatunku drzewa i jego wymagań oraz warunków siedliskowych stosowane są rębnie zupełne dla gatunków światłożądnych i mało wrażliwych na przymrozki, jak sosna, modrzew. Dąb, jesion czy świerk wymagają nieznacznego ocienienia i stosowane są dla nich rębnie częściowe, gniazdowe. Dla gatunków cienioznośnych, jak buk oraz jodła, wykorzystywane są rębnie stopniowe. Ostatnim rodzajem jest rębnia przerębowa wykorzystywana w przypadku drzewostanów jodłowych oraz drzewostanach mieszanych gatunków cienioznośnych o budowie wielopiętrowej, np. w przypadku buka, jodły czy świerka.
Użytkowanie lasu, oprócz najważniejszego produktu jaki pozyskujemy, czyli drewna, obejmuje także płody leśne, jak owoce leśne, grzyby, zbiór roślin na potrzeby farmaceutyczne, eksploatację kopalin czy wreszcie w okresie zimowym pozyskiwanie choinek wraz z stroiszem.
Użytkujemy las także jako miejsce sprzyjające ochronie zdrowia, rekreacji i wypoczynku, turystyki, rozwoju kultury. Mało oczywiste jest także znaczenie obronne obszarów leśnych.
Wymienione powyżej wielorakie aspekty, składają się na wielofunkcyjność lasów.
Dąb czerwony
Pochodzący z Ameryki Północnej, obcy dla naszych lasów gatunek, został sprowadzony do Polski w 1806 roku. Charakteryzuje się czerwonymi na jesieni, dużymi i posiadającymi ostro zakończone klapy liśćmi. Dąb ten ma masywny i gruby pień, korę popielatą i gładką do około 40 roku życia, później staje się ona płytko spękana. Posiada także czerwonobrązowe żołędzie o szerokojajowatym kształcie. Przykład gatunku, który poprzez naturalne odnawianie się, jest silnie ekspansywny i wypiera rodzime gatunki krajowej dendroflory.
